Mauzoleum Bierbaumów i Muzeum Rolnictwa w Szreniawie

historia rolnictwa i ścieżka dydaktyczna na wieżę widokową



  1. Wspomnienia z trasy
  2. Nasza perspektywa
  3. Parking
  4. Mapa
  5. Cywilizacja

Wspomnienia z trasy

Dopiero co wróciliśmy ze Źródełka Żarnowiec, a już po chwili byliśmy w drodze do Szreniawy. Pomimo, że dzień był chłodny, deszczowy i wietrzny, typowy dla końcówki października, to chcieliśmy zobaczyć jak najwięcej ciekawych miejsc w okolicy Poznania.
Zatrzymujemy się na parkingu przy Muzeum Narodowym Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego. Tuż obok są pola z tabliczkami edukacyjnymi – można dowiedzieć się m.in., jak uprawia się ziemniaki i że do Polski sprowadził je Jan III Sobieski. My jednak, zamiast w pole, ruszamy w przeciwnym kierunku – w stronę lasu i dawnej wieży Bierbaumów, do której prowadzi edukacyjna ścieżka przyrodnicza.


Tabliczka 3 – Ścieżka wokół starej wieży

Czytamy o różnicach między lasami naturalnymi a gospodarczymi, a także o agroekosystemach, które łączą przyrodę z działalnością człowieka.

Złote promienie słońca wpadają między drzewa, podświetlając żółte liście. W lesie pachnie jesienią, ziemią i mokrymi liścmi.


Tabliczka 4

Tu mowa o kemach, czyli pagórkach polodowcowych zbudowanych z piasków i żwirów. Dowiadujemy się, że w okolicach Szreniawy występują kemy tarczowe.


Ścieżka robi się kamienista, ptaki śpiewają, a las wygląda jak sceneria z gry komputerowej– słońce przebija się przez chmury w idealnych smugach światła.


Tabliczka 5

Kolejna informacja dotyczy ochrony gatunków in situ i ex situ, czyli w naturalnym środowisku i poza nim.

Wspomniany jest też mech rokietnik pospolity – charakterystyczny dla wilgotnych lasów.
Idziemy dalej – las gęstnieje, robi się ciemniej i ciszej.


Tabliczka 6

Tematem tej tabliczki są gatunki inwazyjne. Poznajemy m.in. azjatyckiego niecierpka drobnokwiatowego – roślinę, która rozprzestrzeniła się w wielu polskich lasach.

Przed nami rozwidlenie ścieżek. Mijamy kilku spacerowiczów – widać, że miejsce ma swoich bywalców.


Tabliczka 7 – Mauzoleum Bierbaumów

Za drzewami pojawia się ceglana wieża, duża i zaskakująco okazała, otoczona drewnianym płotkiem, po którym miejscami pnie się bluszcz. Wygląda jak mały kościołek. Czytamy, że to Mauzoleum Bierbaumów – dawna kaplica i jednocześnie wieża widokowa z XIX wieku, należąca do rodziny Bierbaumów, właścicieli tutejszego majątku i folwarku.

Okazuje się, że bilety można kupić w kasie Muzeum Rolnictwa lub online – my o tym nie wiedzieliśmy. Pracownik muzeum pod wieżą biletów nie sprzedaje, całe szczęście jedno z nas ma zasięg by kupić bilet na stronie, niestety jest tylko opcja pełnego biletu do całości muzeum (bilet na samą wieżę jest dostępny jedynie w kasie muzem).

W środku znajdują się drewniane ławki, plansze informacyjne o dziejach Wielkopolski. Podłoga jest wyłożona czarno-białymi kafelkami, światło wpada przez łukowate oraz okrągłe ona.

Wąskie, kręcone schody prowadzą na górę. Wieje mocno, ale widok wynagradza wszystko – widać Szreniawę, lasy i pobliskie pola.


Tabliczka 8

Za ogrodzeniem wieży czytamy o mrówkach i trofolaksji, czyli wymianie pokarmu między osobnikami – to ich sposób komunikacji i współpracy w kolonii.

Ogrodzenie wokół mauzoleum jest nieco omszałe i porośnięte bluszczem, co dodaje miejscu tajemniczości.


Tabliczka 9

Temat: rozkładające się drewno i jego znaczenie dla ekosystemu leśnego.

Idziemy w dół – las cichnie, pod nogami mając dywan z czerwonawych liści.


Tabliczka 10

Czytamy o warstwowej budowie lasu – od ściółki, przez runo i podszyt, po korony drzew.

Słońce znów wychodzi spomiędzy chmur, a cały las nabiera ciepłych, żółtych odcieni.


Tabliczka 2 i Tabliczka 1

Wracając, mijamy dwie pierwsze tabliczki. Dowiadujemy się, czym jest ekoton – strefa przejściowa między dwoma ekosystemami, w tym przypadku między lasem a polem.

Wychodzimy na szeroką, leśną drogę. Obok znajduje się wiata piknikowa i kilka tablic informacyjnych ustawionych blisko siebie. W oddali słychać ptaki, a powietrze jest chłodne i przejrzyste.


Tabliczka 11

Tabliczka znajduje się nieco dalej, w przeciwną stronę niż muzeum, za parkingiem przy wejściu do Wielkopolskiego Parku Narodowego. Czytamy o głazach narzutowych, które pozostały po epoce lodowcowej.

Tuż obok stoi jeden z nich – potężny, porośnięty mchem kamień, który zamyka całą edukacyjną pętlę wokół mauzoleum.


Muzeum Rolnictwa w Szreniawie

Po spacerze wracamy na teren muzeum. To ogromny kompleks – ponad 20 pawilonów tematycznych, ekspozycje plenerowe, parki, sady i mini zoo.
Zwiedzamy m.in.:

  • historię rolnictwa i przemysłu rolno-spożywczego,
  • rzemiosło wiejskie,
  • melioracje i ochronę roślin,
  • hodowlę zwierząt gospodarskich i weterynarię,
  • przetwórstwo, transport i techniki zbioru płodów rolnych,
  • wystawę o rozwoju maszyn rolniczych w XIX i XX wieku,
  • muzeum tarpana.

W wielu pawilonach są multimedialne tablice i mini-makiety, a także eksponaty z opisami w przyjaznej, edukacyjnej formie.

Nie zdążyliśmy wszystkiego zobaczyć – folwark, muzeum pszczelarstwa i pałac były już zamknięte, a pogoda nie sprzyjała (lało).

Za to odwiedziliśmy oborę i mini-ZOO – konie, krowy, owce, kozy, kury, kaczki i króliki.
Muzeum jest zaskakująco merytorycznie i bardzo różnorodnie, miejsce idealne zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci.

Bilet kosztuje 20 zł (normalny), a spokojne zwiedzanie mogłoby zająć cały dzień.

Mimo niesprzyjającej pogody i braku czasu, bo trafiliśmy niedługo przed zamknięciem, bawiliśmy się świetnie i wyszliśmy z poczuciem niedosytu.


Nasza perspektywa

Co cieszy

  • Połączenie natury i historii – las, mauzoleum, ścieżka i muzeum w jednym miejscu.
  • Wieża Bierbaumów – interesujący dodatek w środku lasu.
  • Ciekawa i nowoczesna ekspozycja w muzeum, pomimo, że dotyczy raczej historii rolnictwa i przetwórstwa.
  • Mini-ZOO z prawdziwymi zwierzętami gospodarskimi.

Co męczy

  • Silny wiatr i zimno – typowa końcówka października.
  • Zaskoczenie biletami do wieży (osobny bilet dostępny tylko w kasie muzeum).
  • Ogromny teren muzeum – jeden dzień to za mało, żeby zobaczyć wszystko.
  • Deszcz, który uniemożliwił zwiedzanie ekspozycji plenerowych.

Spacer czy wyzwanie?

To spacer z bonusem edukacyjnym. Trasa wokół mauzoleum jest łatwa i krótka, ale łączy elementy przyrodnicze i historyczne. Połączenie ścieżki edukacyjnej z wizytą w muzeum to świetny pomysł na weekend w Wielkopolsce – zarówno dla tych, którzy lubią las, jak i dla tych, którzy wolą architekturę i historię.

Czy chcielibyśmy wrócić?

Tak, wiosną lub latem. Chcemy wejść na wieżę przy lepszej pogodzie, zobaczyć pszczelarnię, pałac i ogrody. To miejsce łączy w sobie to, co lubimy najbardziej – las, wiedzę, architekturę i naturę w jednym. Idealne na rodzinny lub spokojny weekendowy wypad z Poznania.


Parking

  • Parking przy muzeum – bezpłatny. Duży parking wyłożony kostką brukową. Otwarty w godzinach pracy muzeum.

Mapa

szczegóły mapy

Trasa: Parking – Po wyjściu z parkingu skręcamy w lewo i po chwili wchodzimy na drogę gruntową – Po około 150m skręcamy w prawo w las (zgodnie z tabliczkami) – Po około 400m skręcamy w lewo – Mauzoleum i wieża widokowa – Po wyjściu za płot mauzoleum skręcamy od razu w prawo – Po dojściu do drogi wzdłuż granicy lasu skręcamy w prawo – Dochodzimy do drogi asfaltowej (znajduje się tu ostatni 11 tabliczka dydaktyczna) – Wracamy do parkingu – Parking


Cywilizacja

  • Na trasie dostępne są tabliczki informacyjne

Dodaj komentarz